Fundacja Odbudowy Demokracji
im. Ignacego Paderewskiego

Prof. Stanisław Mieczysław Gebhardt

Kawaler Orderu Orła Białego

Twórca i Prezes Fundacji Odbudowy Demokracji im. Ignacego Paderewskiego

Wielki Patriota, żołnierz Szarych Szeregów i Armii Krajowej, więziony przez Gestapo, osadzony w niemieckich obozach koncentracyjnych Gross-Rosen i Mauthausen.

Oddany Polsce działacz niepodległościowy na wychodźstwie i w kraju.

Otrzymał najwyższe odznaczenia państwowe i wojskowe: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Order Polonia Restituta, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Solidarności Wałczącej, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Był jedną z głównych postaci europejskiego i światowego ruchu chrześcijańsko demokratycznego, Sekretarzem Generalny Młodzieżowej Unii ChD.

Wybitny polityk, ekonomista i publicysta, ceniony wykładowca i konsultant w sprawach gospodarczych, szczególnie w krajach Ameryki Łacińskiej, Azji i Afryki. Dowodem międzynarodowego uznania są najwyższe odznaczenia państwowe nadane mu w różnych krajach, m.in. we Włoszech, w Chile i Wenezueli.

Jego charakter kształtował się w tragicznych latach wojny. Wyniesiony z domu rodzinnego patriotyzm powodował że rwał się do walki w obronie Ojczyzny. Dopisał sobie nawet do metryki urodzenia 3 lata aby móc czynnie, jako żołnierz AK walczyć z wrogiem.

Wycieńczony nieludzkimi warunkami w więzieniach i obozach koncentracyjnych po wyzwoleniu powrócił do Polski. Bardzo szybko jednak okazało się, że pozorna wolność jest w Jego przypadku zagrożeniem represjami. Aby tego uniknąć w 1946 r. został zmuszony do życia uchodźcy we Włoszech, Francji i Anglii. Skończył polską Szkołę Kadetów, zdał maturę, ukończył studia i rozpoczął pracę w polskich emigracyjnych instytucjach wojskowych. Równocześnie z nadzwyczajną aktywnością zaangażował się w działalność polityczną, społeczną i kulturalną – zawsze z najważniejszą intencją – na rzecz wolnej Polski i ze świadomością jak bardzo została skrzywdzona podczas wojny i po zawarciu układu jałtańskiego.

43 lata ciężkiej pracy i wszechstronnej działalności zaowocowały wieloma osiągnięciami na płaszczyźnie politycznej, społecznej i gospodarczej. Nie chciał jednak korzystać z dobrobytu w Anglii czy Włoszech i kiedy tylko stało się to możliwe na przełomie 1989/90 roku wrócił do Ojczyzny, by włączyć się do odbudowy wolnej już Rzeczpospolitej.

Ukochał Wrocław. Zawiedziony wielką stołeczną polityką osiadł na stałe w naszym mieście, gdzie spędził ostatnie 30 lat życia. Tu przeniósł również założoną przez siebie Fundację Odbudowy Demokracji, która była bazą organizacyjną Jego społecznych działań. Wielu spośród nas miało szczęście i zaszczyt realizować dzieła Fundacji, zawsze inicjowane prze Pana Prezesa Gebhardta. Lista tych dzieł jest długa: liczne konferencje, spotkania rocznicowe, tablice pamiątkowe, w ważnych obiektach Wrocławia, wreszcie pomniki Korfantego i Paderewskiego.

Był członkiem wielu gremiów i instytucji publicznych, m. in. Przewodniczącym Rady Instytutu Rozwoju Śląska, Przewodniczącym Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. R. Dmowskiego i I. J. Paderewskiego.

Swoją działalnością inspirował i dzielił się z wieloma środowiskami na Śląsku i w całej Polsce. Jego wiedza i doświadczenie polityczne zdobyte w czasie 40 lat pracy w międzynarodowych strukturach organizacji chadeckich pozwalały mu widzieć przyszłość naszej młodej demokracji, umieć ją kształtować i odbudowywać. Jego szlachetne intencje, pozbawione krzty interesowności nie zawsze korespondowały z zamiarami naszych polityków.

Kochany nasz Prezesie, Stanisławie!

Byłeś dla nas Mistrzem, niezrównanym Nauczycielem. Przekazywałeś nam historię, której nie dało się wyczytać w podręcznikach. W każdej trudnej polskiej sprawie widziałeś zawsze nadzieję i jakieś wyjście. Zawsze dawałeś nam zadania wynikające z Twojej troski o Polskę. Prawda, że nie zawsze udawało nam się je wykonać jak chciałeś – ale nigdy słowa wyrzutu czy niezadowolenia.

Przez całe swoje życie niosłeś Polskę jak żagiew, jak pochodnię, razem z Twoim Wielkim Przyjacielem Kornelem Morawieckim. Dołączyłeś teraz do Niego i do Twego Wielkiego Współpracownika Premiera Jana Olszewskiego. Ufamy, że z wysokości niebios lepiej będziecie dostrzegać nasze polskie sprawy i wypraszać u Pana łaskę pomyślności dla naszej zawsze wolnej Ojczyzny.

Bardzo zżyliśmy się z Tobą w ciągu ostatnich, trudnych dla Ciebie lat.

Dla nas, Twojej „mafii” jak mówiłeś był to czas wspaniałych wrażeń, doświadczeń i przyjaźni.

Dziękujemy.

Żegnaj nasz Wspaniały Przyjacielu i Nauczycielu.

Spoczywaj w pokoju !