Witamy na stronie Fundacji Odbudowy Demokracji im. Ignacego Paderewskiego

Prof. Stanisław Mieczysław Gebhardt

Kawaler Orderu Orła Białego

Twórca i Prezes Fundacji Odbudowy Demokracji im. Ignacego Paderewskiego

Wielki Patriota, żołnierz Szarych Szeregów i Armii Krajowej, więziony przez Gestapo, osadzony w niemieckich obozach koncentracyjnych Gross-Rosen i Mauthausen.

Oddany Polsce działacz niepodległościowy na wychodźstwie i w kraju.

Otrzymał najwyższe odznaczenia państwowe i wojskowe: Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami, Order Polonia Restituta, Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Solidarności Wałczącej, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Był jedną z głównych postaci europejskiego i światowego ruchu chrześcijańsko demokratycznego, Sekretarzem Generalny Młodzieżowej Unii ChD.

Wybitny polityk, ekonomista i publicysta, ceniony wykładowca i konsultant w sprawach gospodarczych, szczególnie w krajach Ameryki Łacińskiej, Azji i Afryki. Dowodem międzynarodowego uznania są najwyższe odznaczenia państwowe nadane mu w różnych krajach, m.in. we Włoszech, w Chile i Wenezueli.

Jego charakter kształtował się w tragicznych latach wojny. Wyniesiony z domu rodzinnego patriotyzm powodował że rwał się do walki w obronie Ojczyzny. Dopisał sobie nawet do metryki urodzenia 3 lata aby móc czynnie, jako żołnierz AK walczyć z wrogiem.

Wycieńczony nieludzkimi warunkami w więzieniach i obozach koncentracyjnych po wyzwoleniu powrócił do Polski. Bardzo szybko jednak okazało się, że pozorna wolność jest w Jego przypadku zagrożeniem represjami. Aby tego uniknąć w 1946 r. został zmuszony do życia uchodźcy we Włoszech, Francji i Anglii. Skończył polską Szkołę Kadetów, zdał maturę, ukończył studia i rozpoczął pracę w polskich emigracyjnych instytucjach wojskowych. Równocześnie z nadzwyczajną aktywnością zaangażował się w działalność polityczną, społeczną i kulturalną – zawsze z najważniejszą intencją – na rzecz wolnej Polski i ze świadomością jak bardzo została skrzywdzona podczas wojny i po zawarciu układu jałtańskiego.

43 lata ciężkiej pracy i wszechstronnej działalności zaowocowały wieloma osiągnięciami na płaszczyźnie politycznej, społecznej i gospodarczej. Nie chciał jednak korzystać z dobrobytu w Anglii czy Włoszech i kiedy tylko stało się to możliwe na przełomie 1989/90 roku wrócił do Ojczyzny, by włączyć się do odbudowy wolnej już Rzeczpospolitej.

Ukochał Wrocław. Zawiedziony wielką stołeczną polityką osiadł na stałe w naszym mieście, gdzie spędził ostatnie 30 lat życia. Tu przeniósł również założoną przez siebie Fundację Odbudowy Demokracji, która była bazą organizacyjną Jego społecznych działań. Wielu spośród nas miało szczęście i zaszczyt realizować dzieła Fundacji, zawsze inicjowane prze Pana Prezesa Gebhardta. Lista tych dzieł jest długa: liczne konferencje, spotkania rocznicowe, tablice pamiątkowe, w ważnych obiektach Wrocławia, wreszcie pomniki Korfantego i Paderewskiego.

Był członkiem wielu gremiów i instytucji publicznych, m. in. Przewodniczącym Rady Instytutu Rozwoju Śląska, Przewodniczącym Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. R. Dmowskiego i I. J. Paderewskiego.

Swoją działalnością inspirował i dzielił się z wieloma środowiskami na Śląsku i w całej Polsce. Jego wiedza i doświadczenie polityczne zdobyte w czasie 40 lat pracy w międzynarodowych strukturach organizacji chadeckich pozwalały mu widzieć przyszłość naszej młodej demokracji, umieć ją kształtować i odbudowywać. Jego szlachetne intencje, pozbawione krzty interesowności nie zawsze korespondowały z zamiarami naszych polityków.

Kochany nasz Prezesie, Stanisławie!

Byłeś dla nas Mistrzem, niezrównanym Nauczycielem. Przekazywałeś nam historię, której nie dało się wyczytać w podręcznikach. W każdej trudnej polskiej sprawie widziałeś zawsze nadzieję i jakieś wyjście. Zawsze dawałeś nam zadania wynikające z Twojej troski o Polskę. Prawda, że nie zawsze udawało nam się je wykonać jak chciałeś – ale nigdy słowa wyrzutu czy niezadowolenia.

Przez całe swoje życie niosłeś Polskę jak żagiew, jak pochodnię, razem z Twoim Wielkim Przyjacielem Kornelem Morawieckim. Dołączyłeś teraz do Niego i do Twego Wielkiego Współpracownika Premiera Jana Olszewskiego. Ufamy, że z wysokości niebios lepiej będziecie dostrzegać nasze polskie sprawy i wypraszać u Pana łaskę pomyślności dla naszej zawsze wolnej Ojczyzny.

Bardzo zżyliśmy się z Tobą w ciągu ostatnich, trudnych dla Ciebie lat.

Dla nas, Twojej „mafii” jak mówiłeś był to czas wspaniałych wrażeń, doświadczeń i przyjaźni.

Dziękujemy.

Żegnaj nasz Wspaniały Przyjacielu i Nauczycielu.

Spoczywaj w pokoju !



Fundacja powstała 5 czerwca 1990 r. w Warszawie z inicjatywy działaczy chrześcijańsko-demokratycznych, którym bliskie były idee budowania wolnej Polski, zmagania o jej rozwój i niepodległość. Została ona zarejestrowana pod nazwą Fundacja im. Frontu Morges.

Nazwa Fundacji nawiązywała do inicjatywy, która w drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku dążyła do stworzenia w Polsce centrowej siły politycznej, złożonej z ugrupowań ludowych i chrześcijańsko-demokratycznych, w celu rozsądnego poprowadzenia polityki Polski wobec zbliżającej się agresji Niemiec. Realizacją tej inicjatywy było spotkanie w 1936 roku, w szwajcarskiej posiadłości Ignacego Paderewskiego w Morges. W spotkaniu, oprócz gospodarza, uczestniczyli wybitni politycy, m. in.: gen. Władysław Sikorski, gen. Izydor Modelski, Wincenty Witos, Wojciech Korfanty, gen. Józef Haller, Karol Popiel, prof. Stanisław Kot. Tym co łączyło tych polityków było przekonanie, że wszystkie działania polityczne powinny być oparte na etyce chrześcijańskiej, prawie naturalnym i poszanowaniu człowieka w społeczeństwie.

Twórcy Fundacji, uważali, że zasady te powinny być podstawą odradzającej się działalności politycznej w wolnej Polsce.

Decyzją z dnia 9 kwietnia 1999 r. siedziba Fundacji została przeniesiona z Warszawy do Wrocławia. Jej nazwa, przy zachowaniu celów i ducha założycieli, ze względu na słabą znajomość historii najnowszej wśród społeczeństwa polskiego, zmieniona została na: Fundacja Odbudowy Demokracji im. Ignacego Paderewskiego.